Sammendrag
Demokrati er avhengig av at borgarane kan gjere opp eigne meiningar. Utan høve til å gjere seg opp meiningar under frie og trygge forhold, og å få høve til å artikulere og drøfte desse i eit offentleg ordskifte, finst ikkje grunnlag for nokon folkevilje som samfunnet kan styrast etter. Viss ikkje breie delar av folket blir engasjert i politiske prosessar, slik Grunnlova slo det fast, er styret grunnlovsstridig. Kven er forresten «folket»? Det er denne demokratiutviklinga, der stadig nye grupper vart inkludert i det offentlege ordskiftet i Noreg, framveksten av det norske massedemokratiet har handla om. Særleg har det vore kampen dei breie massane kjempa mot dei sosiale og økonomiske elitane for å få delta, den norske demokratiutviklinga har handla om. Dei tradisjonelle elitane heldt ofte igjen på demokratiseringsprosessen slik vi kjenner han frå seinare år. Dette skal vi studere nærmare i det følgjande. Vi skal også krinse rundt korfor gjensidig tillit mellom ulike sosiale grupper i samfunnet er eit av dei sentrale fundamenta for at demokratiet kan vekse fram og fungere. I det norske demokratiet si historie spelar mellomkrigstida ein heilt sentral rolle i framveksten av ein slik tillit. Konfliktane gjennom desse åra, og måten konfliktane vart løyst på, la eit grunnlag for demokratisk vekst og utvikling som vi framleis dreg nytte av, og som framleis blir brukt som eit kjenneteikn for eit velfungerande samfunn, på nær sagt alle felt (Kleven, 2016).
Vis fullstendig beskrivelse
